Myślę, że nie pozostawili cienia wątpliwości,kto był prowodyrem,a kto poniekąd ofiarą spośród dwójki "oprawczyń".

Ciekawa interpretacja,tylko gdy detektyw odnajduje Ronnie ta jej opowiada,jak było i wyraźnie mówi-dlaczego porwała dziecko-,,bo płakało i nie mogłam jej zostawić'',a Alice później zgodziła się,by je zatrzymać.Poza tym,jak obie dziewczyny rozmawiają tuż przed aresztowaniem Alice. ,,Gruba'' wyraźnie mówi,że zmuszeniem do zabójstwa dziecka chciała się ,,koleżanki'' pozbyć na zawsze,tylko nie przewidziała,że Ronnie wszystko powie matce Alice,a ta każe jej podrzucić na miejsce zbrodni zabawkę córki.Więc ciężko jednoznacznie interpretować ostatnią scenę-dla mnie celowy zabieg twórców.
-,, nie pozostawili cienia wątpliwości,kto był prowodyrem,a kto poniekąd ofiarą spośród dwójki "oprawczyń"-w tym stwierdzeniu możemy mówić o morderstwie,ale nie porwanie dziecka...

W scenie z urodzinowego przyjęcia widać, że Ronnie jest bardzo labilna emocjonalnie i być może z sobie wiadomych powodów obciążyła się winą za tragedię. Niewątpliwie katem czyniącym z siebie ofiarę jest Alice. Widać też widocznie, że wszelkiego rodzaju manipulacje przejęła w genach po matce. Ofiarą okoliczności i własnych stanów emocjonalnych - w dzieciństwie i potem - jest Ronnie. Kat błyszczy w świetle fleszy, choć i jemu zniszczono życie. Świetny film, wiele niejednoznacznych motywacji i nie można jednoznacznie orzec, kto do końca jest zły, a kto dobry.

Dla mnie głównym winowajcą jest matka poprzez narzucanie córce koleżanki,a przez którą Alice cierpi,a widzimy to choćby w scenie rozmowy Alice z matką przed przybyciem Ronnie,czy wtedy gdy idą na urodziny-jedna idzie za drugą w dużym odstępie.A postawa Ronnie na urodzinach doprowadza Alice do pomysłu pozbycia się ze swego życia ,,koleżanki''.Zresztą po wyjściu z więzienia Alice godzinami obserwuje dom z urodzin i bawiących się tam rówieśników.Drugiego porwania też nie byłoby,gdyby nie bajeczka mamy...

Niedaleko pada jabłko od jabłoni. Prawdopodobnie nie wydarzyłaby się cała ta tragedia, gdyby nie matka, której zachowanie odbija się na postawie córki. Alice nie cierpi Ronnie tylko z jednego powodu - jest zazdrosna o jej relacje z własną matką! Różnorodne sceny z retrospekcji (częstowanie koktajlem, podziwianie pracy plastycznej Ronnie, przytulanie jej, komplementowanie jej wyglądu, zmuszanie córki do przyjaźni z nią) pokazują, że miała bardzo dobrą relację z R., a może nawet kochała ją bardziej niż własną córkę, skoro postanowiła podrzucić na miejsce zbrodni zabawkę A. Która matka wydałaby własną córkę? Alice ma kompleksy, od malucha ma lekką nadwagę, która potem się tylko pogłębia. Pragnie uwagi i miłości, której nie zaznała od matki. Namawia R. do zabicia dziecka, aby się jej pozbyć. Myślę, że wtedy nie zdawała sobie do końca sprawy ze swojego czynu. Były tylko dziećmi. Po wyjściu z więzienia okazuje się jednak łaknącą uwagi dziewczyną, która jest w stanie poświęcić nawet chłopaka - którego rzekomo pokochała - aby tylko choć na chwilę znaleźć się w świetle fleszy.

Gruba prowala dzieciaka by wrobic chuda i sie jej pozbyc. Chuda powiedziala matce wiec mama ktora wolala miec za corke chuda a nie gruba podrucila lalke. wyszlo ze obie siedzialy. przyszla zemsta.

chuda zabila dzieciaka bedac zmanipulowana przez gruba.

ot cala historyja. srednia.

No a że chuda była słabsza, to nie wytrzymała. No i samo to, że chuda chciała go oddać a gruba nie pozwalała. Jeszcze wydaje mi się że gruba coś miała z psychopatki nie dość że zrzuciła winę na tamtą to jeszcze to jak sie zachowywała przed kamerami zostawię bez komentarza. Tu niby nieszczęśliwa, taka mała sierotka, a jak były na osobności to już inną gadkę miała. No i czy aby na pewno to ten chłopak w poprawczaku ją uwiódł, no to nie jestem pewna. No film niby średni ale jak się zastanowić to ma to coś. :)